Please translate into english. Selene flexit ut Pseudolum in capite tenere basiaret. Non autem vidit aspidem prope hostiam suam mansum esse. Dum Pseudolum basiat, dolorem basii aspidis acrem sentivit. Horror et dolor faciem pulchram torsit. Erat in tanto dolore ut primo vix animadverteret: mater eius pro ea stetit, umbra certe. Imago Cleopatrae lacrimavit, loquens, “Roma, amata Selene mea, numquam morietur. Ea semper vincit. Veni mecum ut tu sis libera ab ea in perpetuo.” Selene sentivit se stare, sed vidit corpus suum in terra adhuc iacere. Dissimilis matri, non lacrimavit: risit, nam cornua Romae non iam audire poterat. Selene, in morte, pacem invenerat quam in vita numquam habuisse poterat. Mane servi corpora Pseudoli et Selenes invenerunt. Fama mortium eorum celerrime tetendit: multi fabulam audiverunt servos atram aspidem invenisse et necavisse. Ubi Livia certior facta est, statim intellexit quid accidisset. Volens famam et sententias Iubae protegere, veritatem numquam communicavit. Pseudolus et Selene extra valla Romae una sepeliebantur, prope sepulchrum Marcelli. Livia putavit id esse dignam poenam criminibus Selenes et Pseudoli muneri praemium dignum. Interim, Roma, urbs aeterna, vigere extendit.